چون عطش را مدار ابالفضل است            روضـۀ روزه دار اباالـفـضل است
بـا هــمـان مَـشـک خــالـی و پــاره            ســاقی روزگـار ابـا الـفـضـل است

ذکـر مـا تـا بـه صبـح، یـا عـلـی و            بــینِ لـیـل و نهار ابا الـفـضل است
سـورۀ فـجـر مـا شـده ست حـسیـن            سـورۀ إنـفـِطـار ابـا الـفـضـل اسـت
در مـــواســات و در وفــــا و ادب            اوّلْ آمــوزگــار ابـا الـفـضـل اسـت
نـه فـقـط ما که مـاه معـتـرف است            مـاهِ شـبـهـای تـار ابا الـفـضل است
از ازل بــوده اسـت پـــا بـــر جـــا            تـا ابـد بـرقـرار، ابـا الـفـضل اسـت
پــیــشِ زهـــرا بـــرای أمّ بــنــیــن            مـایــۀ افــتـخــار ابا الـفـضـل اسـت
هـمـه بـعـد از ظـهــور مـی‌بــیـنـنـد            که عـلـمـدارِ یـار اباالـفـضـل اسـت
عَــضـُدِالـحَـیْـدر اسـت یـعــنـی کـه            دست پـروردگـار اباالـفـضـل است
قـوس ابــرویِ او بـه مـا فـهـمــانـد            الگــوی ذوالـفـقـار ابا الفـضل است
سَــرو افـتـاده‌ای که بـر تـن اوست            زخم بیش از هـزار ابا الفضل است
آنـکــه بــاریـده تــیــر بــر ســر او            از یـمـیـن و یـسـار اباالفـضل است
بـر جـبـیـن حـسیـن حـک شـده کـه            عـلّـت انـکـسـار ابـا الـفـضـل اسـت